25 rocznica śmierci Agnieszki Osieckiej

Dziś 25 rocznica śmierci Agnieszki Osieckiej.

Może wpadniecie na filiżankę kawy i poezję Osieckiej?

„Filiżanka kawy”

Bied­na ta mi­łość,
cała się zmie­ści w fi­li­żan­ce kawy.
Smut­na ta mi­łość,
niech się na­pi­je, kto cie­ka­wy.

Mała czar­na – tę­sk­no­ta,
duża czar­na – na­dzie­ja.
Czy to moż­na tak ko­chać,
kie­dy nic się nie zmie­nia?

Fi­li­żan­ka czar­nej kawy
z ma­leń­kim kru­chym szczę­ściem.
Nie­cier­pli­wość, nuda za­wiść,
fi­li­żan­ka co­dzien­nie i czę­ściej.

Fi­li­żan­ka czar­nej kawy
z okru­chem smut­ku na dnie,
z pach­ną­cą go­rycz­ką oba­wy.
Po­wiedz – nie bę­dzie już ład­niej?

Mała czar­na – tę­sk­no­ta,
duża czar­na – na­dzie­ja.
Czy to moż­na tak ko­chać,
kie­dy nic się nie zmie­nia?

Fi­li­żan­ka czar­nej kawy
z ukry­tym na dnie cier­niem,
na le­ni­stwo, dla za­ba­wy,
fi­li­żan­ka co­dzien­nie i czę­ściej.

Oce­any czar­nej kawy
za­sty­gły mię­dzy nami.
Roz­bit­ko­wie w fi­li­żan­ce kawy
mię­ciut­kiej jak czar­ny ak­sa­mit.

Mała czar­na – tę­sk­no­ta,
duża czar­na – na­dzie­ja.
Czy to moż­na tak ko­chać,
kie­dy nic się nie zmie­nia…

Bied­na ta mi­łość,
cała się zmie­ści w fi­li­żan­ce kawy,
smut­na ta mi­łość,
niech się na­pi­je, kto cie­ka­wy.

Agnieszka Osiecka

(Wiersze prawie wszystkie)