„Lipiany czytają – taka gmina!”

Bernard Grynholc  „Dziwni są ci ludzie”

Po książkę sięgnęłam na próbę Pań z mojej ulubionej biblioteki i nie żałuję.

Ciężko opowiedzieć samą fabułę, musicie się osobiście się w nią zagłębić. Narrator to o dziwo drzewo, które opisuje swoje życie od momentu zakotwiczenia się w ziemi, aż po schyłek egzystencji. Prowadzi swoisty monolog, a czas odmierza za pomocą okresów śniegu.

To nietuzinkowa pozycja ukazująca piękno, ale też brutalność przyrody. Gdzie każde stworzenie musi walczyć o przeżycie. Styl autora jest prosty, ale zarazem obrazowy oraz zawierający ważne przesłanie. Dzięki tej lekturze spojrzymy na człowieka oczami dębu, który początkowo boi się ludzi, nie rozumie ich postępowania. Postrzega ich jako panów i władców znanego mu świata, mających moc niszczenia i pokłady okrucieństwa. Dopiero w końcówce przekonuje, że nie wszyscy są źli, niektórzy potrafią również troszczyć się o zwierzęta czy rośliny.

Polecam wszystkim lubiącym refleksje na temat sensu istnienia, potęgą lub bestialstwem osób należących do naszego gatunku.

Ewelina Białogołąbek